فستینگ

زخم معده یکی از شایع‌ترین مشکلات گوارشی است که به علت آسیب به لایه مخاطی معده ایجاد می‌شود. این آسیب معمولاً به دلیل اسید معده و یا باکتری هلیکوباکتر پیلوری رخ می‌دهد. یکی از مسائل مهم در مدیریت زخم معده، نوع تغذیه و رژیم‌های غذایی است که می‌تواند به بهبود یا بدتر شدن علائم کمک کند.

در رابطه با فستینگ (روزه‌داری)، تأثیرات مختلفی بر زخم معده مشاهده شده است. از یک سو، کاهش ترشح اسید معده در زمان فستینگ می‌تواند به کاهش تحریک لایه مخاطی و بهبود علائم کمک کند. زمانی که معده خالی است، اسید کمتری تولید می‌شود و این می‌تواند برای افراد با زخم‌های معده، تسکین‌دهنده باشد.

از سوی دیگر، اگر روزه‌داری به شیوه‌ای نادرست انجام شود، می‌تواند به افزایش خطر زخم معده منجر شود. زمانی که افراد به مدت طولانی غذا نمی‌خورند و سپس یک وعده غذایی بزرگ مصرف می‌کنند، معده مجبور به تولید ناگهانی اسید می‌شود. این اسید اضافی می‌تواند لایه مخاطی معده را تحریک کند و علائم زخم را تشدید کند. بنابراین، افرادی که به زخم معده مبتلا هستند، بهتر است قبل از شروع هر نوع فستینگ با پزشک خود مشورت کنند و از روزه‌داری‌های طولانی و وعده‌های غذایی سنگین بپرهیزند.

در مجموع، فستینگ می‌تواند به کاهش علائم زخم معده کمک کند، اما این امر بستگی به مدیریت صحیح رژیم و رعایت مصرف غذاهای ملایم و در حجم کم دارد.

فستینگ و رفلاکس معده

بیماری رفلاکس معده یکی از مشکلات شایع دستگاه گوارش است که در آن اسید معده به سمت مری بازمی‌گردد و باعث سوزش سر دل، احساس ترش کردن و گاهی اوقات درد قفسه سینه می‌شود. این بیماری معمولاً به دلیل ضعف اسفنکتر مری تحتانیرخ می‌دهد که به درستی بسته نمی‌شود و اجازه می‌دهد اسید معده به مری بازگردد.

فستینگ یا روزه‌داری در افراد مبتلا به رفلاکس معده اثرات دوگانه‌ای دارد. از یک طرف، زمانی که فرد برای مدت طولانی غذا نمی‌خورد، تولید اسید معده کاهش پیدا می‌کند و این ممکن است به تسکین علائم رفلاکس کمک کند. همچنین، عدم مصرف غذا به مدت چند ساعت می‌تواند فشار کمتری بر معده وارد کند و از ترشح بیش از حد اسید جلوگیری کند.

از سوی دیگر، برخی افراد ممکن است در زمان روزه‌داری به دلیل گرسنگی طولانی دچار افزایش ترشح اسید معده شوند، که این موضوع می‌تواند به تحریک معده و افزایش علائم رفلاکس منجر شود. همچنین، اگر پس از پایان دوره روزه‌داری، فرد ناگهان یک وعده غذایی بزرگ مصرف کند، این امر می‌تواند باعث افزایش فشار داخل معده و تشدید رفلاکس شود. خوردن وعده‌های سنگین به ویژه غذاهای چرب، تند، یا اسیدی پس از فستینگ می‌تواند وضعیت رفلاکس را بدتر کند.

بنابراین، اگر به رفلاکس معده مبتلا هستید و تصمیم به فستینگ دارید، رعایت چند نکته کلیدی اهمیت دارد. در درجه اول، بهتر است بعد از فستینگ از وعده‌های غذایی سبک و کوچک استفاده کنید و از مصرف غذاهای تحریک‌کننده مانند غذاهای چرب، تند و اسیدی خودداری کنید. همچنین مصرف غذا به‌آرامی و جویدن کامل می‌تواند به کاهش فشار بر معده کمک کند. مشاوره با پزشک پیش از شروع هر نوع روزه‌داری ضروری است، به‌ویژه اگر بیماری رفلاکس شدید باشد.

در مجموع، فستینگ ممکن است به‌طور موقت برای برخی از افراد مبتلا به رفلاکس معده مفید باشد، اما این اثرات بسته به شرایط فرد و نحوه مدیریت تغذیه در دوره‌های روزه‌داری متغیر است.